Προσπαθω να καταλαβω γιατι με εχει πιασει αυτη η μελαγχολια...Μεχρι πριν 3 χρονια αντιστεκομουν σε οτιδηποτε αρνητικο...οταν ρωταγα στον δρομο "τι κανετε" και μου απαντουσαν για την ωρα καλα η καλα να λεμε νευριαζα κ τους θεωρουσα αχαριστους.Παντα ημουν η ψυχη της παρεας...ακομα κ χαλια να ημουν δεν ηθελα να το δειχνω...πολλοι λιγοι ανθρωποι με γνωριζουν πραγματικα...αν ρωτησεις αυτους που με γνωριζουν ποια ειναι η πρωτη εικονα που τους ερχεται στο μυαλο για μενα θα απαντησουν χρωματα...εχω πολλες παρεες...εχω φιλες ζωης κ τις ευχαριστω...εχω ενα συντροφο που καθε μερα με φροντιζει κ με κανει να μην φοβαμαι τιποτα...εχω τους πριγκηπες μου...ομως εγω εδω κ 3 χρονια εχω αλλαξει. Το πρωτο σοκ το επαθα οταν αρρωστησε ο Κωσταντινος μου...ακομα κ τωρα δεν μπορω να ανοιξω συζητηση για εκεινους τους 2 μηνες που πραγματικα ηταν οτι πιο δυσκολο εχω περασει...και απο εκει κ περα αρχισαν τα ασχημα... ...και αναρωτιεμαι παντα γινοντουσταν ασχημα γεγονοτα? αλλα εγω γιατι ημουν παντα τραλαλα κ τωρα δεν μπορω? γιατι τα 3 τελευταια χρονια γινονται μαζεμενα?με αποκορυφωμα τον θανατο του μπαμπα μου το καλοκαιρι...γιατι να πρεπει να μεγαλωσω κ να ωριμασω απο τωρα? αφου ΔΕΝ ΘΕΛΩ...γιατι εφυγε ολη αυτη η ξεγνοιασια και πως θα την παρω πισω...Δεν με εχει παρει απο κατω απλα βλεπω οτι αλαξα ... μεσα μου...και αυτο με φοβιζει.Θελω να μεινουν τα πραγματα οπως ειναι τωρα που ολοι ειμαστε καλα...συγγενεις κ φιλοι αλλα ξερω οτι αυτο δεν γινεται και δεν ξερω την επομενη αναποδια πως θα την αντιμετωπισω...ειμαι ετοιμη?Αφορμη για ολα αυτα ηταν το μεηλ μιας φιλης που μου γραφει "συγνωμη για αυτα που σου γραφω δεν θελω να νομιζεις οτι ειμαι ετσι,παντα ειμαι αισιοδοξη,αλλα τελευταια μου εχουν τυχει αναποδιες"αυτες οι συνεχομενες αναποδιες με κανουν ετσι κ εμενα κ ποσο την καταλαβαινω.Αυτη την περιοδο ακουω για οικονομικη κριση κ δεν με νοιαζει καθολου,οχι γιατι δεν εχω αναγκη αλλα γιατι αυτο που με καιει περισσοτερο...αυτο που θελω περισσοτερο ειναι να ειμαστε καλα,ισως ειναι η πρωτη φορα που η εννοια του να εχουμε υγεια στις ευχες μας εχουν τοση σημασια.Σας ευχαριστω φιλες μου που με ακουσατε για αλλη μια φορα νιωθω τυχερη που σας εχω γνωρισει και σας ευχαριστω που μου ανοιξατε τα σπιτακια σας...καλο βραδυ.... 
πολυ ωραιο κειμενο ρεβεκκα μου, ειναι φυσιολογικο αυτο που σου συμβαινει, πεσαν ολα μαζι και τα εβγαλε τωρα ο οργανισμος, εγω εχασα τον πατερα μου 21 χρονων και ναι ωριμαζεις, οσο και αν δεν το θες οσο και αν το αρνησε αλλαζει η κοσμοθεωρια σου, δεν ειναι απαιραιτητα κακο γιατι ενας ωριμος ανθρωπος σκεφτεται και καλυτερα, με το περασμα του χρονου καταλαβαινεις οτι και η ωριμανση ειναι κατι καλο, το κεφι το ξαναβρισκεις και μενει η καποια σοφια μετα απο ολα αυτα και τα συμπερασματα σου! βεβαια καποιοι σε κοιτανε σαν ουφο γιατι δεν ηρθε η δικια τους ωρα να ωριμασουν αλλα δεν σε πειραζει καταλαβαινεις! σε φιλω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ανυσηχείς γλυκιά μου,δεν είσαι η μόνη που νιώθει έτσι...Κάνω αυτές,τις ίδιες σκέψεις ακριβώς,καθημερινά και τρελαίνομαι.Όμως προσπαθώ να τις αποβάλλω,είμαι κι εγώ αισιόδοξος άνθρωπος από την φύση μου και δεν θέλω να μπω σ'αυτό το "λούκι".Δεν πρέπει να κάνουμε σχέδια για την ζωή μας παραπάνω των δύο ημερών(το έχω ακούσει από ψυχολόγο)και πρέπει να χαιρόμαστε την ζωή μας και το ΤΩΡΑ!!Ελπίζω,είμαι σίγουρη,ότι αύριο θα νιώθεις καλύτερα και ότι η μελανχωλία είναι της στιγμής.Καλή χρονιά να έχεις και να χαίρεσαι την οικογενειά σου,με υγεία προπάντων και αισιοδοξία!!!Πολλά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, βρε Ρεβεκκάκι...μπήκες στα βάσανα...τί να σου πω...έχω περάσει από εκεί...ο πρώτος θάνατος που βίωσα ήταν αυτός του αδελφού μου...ήμουν δέκα χρονών τότε...μετά αρρώστιες, δεν ήταν διόλου εύκολη η ζωή μου...Έψαχνα να βρω άμυνες να επιβιώσω...τις βρήκα στις δημιουργίες... Πιστεύω όμως πως το πρώτο βήμα είναι να αποδεχτείς πως έχουν συμβεί κάποια πράγματα αρνητικά... σίγουρα παίρνει χρόνο, αλλά...πάντοτε ας σκεφτόμαστε πως υπάρχουν χειρότερες καταστάσεις...Φιλάκια Ρεβεκκάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ! γλυκιά μου θα συνέλθεις..το ένοιωσα αυτό που λες στη πιο δυνατή μορφή της.Απο το καλοκαίρι της πιο προηγούμενης χρονιάς αντιμετώπισα το ένα χαστούκι μετά το άλλο..σηκώθηκα ,έπεσα, νίκησα, νικήθηκα..η κατάσταση της μητέρας μου το τελευταίο καιρό..την έβλεπα να χάνεται σε ένα κόσμο απλησίαστο για άλλους τέλος ο θάνατος της..Ήρθε η μελανχολία και ο φόβος του θανάτου για αγαπημένα μου άτομα να με πιέζει σε σημείο ..φοβίας πια. Ο χρόνος είναι το καλύτερο φάρμακο μαζί με τη δική μας προσπάθεια να αντιδράσουμε.Φοβήθηκα προς στιγμήν οτι θα πάθω καταθλιψη μα δεν άφησα σε κανένα να το καταλάβει ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό.Πήγαινα στο καθρέπτη και έλεγα στον εαυτό μου:"Θα σου δώσω μια μπουνιά να συνέλθεις...."ΌΛα θα πάνε καλά φίλη μου, αντέδρασε, κοίτα την όμορφη πλευρά των πραγμάτων καισ κέψου οτι...όλα θα πάνε καλά ..γιατί η ζωή συνεχίζεται και εσύ είσαι νέα και δυνατή.Θα σε παρακολουθώ για ...ενίσχυση!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡεβεκκα μου τι να πω αρκετες φορες απο τον Οκτωβρη ως τωρα ενιωσα ετσι και σκεφτηκα και αναρωτηθηκα και γω ολα αυτα...Διανυω και εγω μια ασχημη φαση χωρις ιδιαιτερο λογο ,εχω πεσει πολυ και αρπαζομαι με το παραμικρο!!!Ειμαι και εγω απο τη φυση μου πολυ αισιοδοξο και χαρουμενο ατομο και δεν μπορω καθολου ετσι οπως ειμαι τωρα!Εχω νευρα,γκρινια,τρεξιμο,κουραση,τα παντα μου φταινε αστα...Ας ελπισουμε οτι η καινουρια χρονια θα ειναι καλυτερη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα πολλα φιλια!
Ρεβέκκα, καλημέρα! Όλοι περνάμε παρόμοιες φάσεις. Το επικίνδυνο είναι να μην τις προσπεράσουμε και να κολλήσουμε σε αυτές.Κι εγώ έχασα τον πατέρα μου στα 28 και ήμουν 5 μηνών έγκυος. Με τα παιδιά έχουμε να περάσουμε πολλά και πρέπει να αντέξουμε. Βρες διεξόδους γρήγορα και μην μένεις άπραγη πολύ ώρα γιατί θα σκέφτεσαι τα ίδια - και δεν εννοώ δουλειές, ένα βιβλίο π.χ. μία βόλτα με παρέα. Τα φιλιά μου και είμαι σίγουρη πως μια χαρά θα τα πας!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡεβέκκα μου καλή χρονιά, με πολύ δύναμη και αισιοδοξία! Όλοι έχουμε περάσει από τη φάση αυτή, μην ανησυχείς για τον εαυτό σου! Είσαι τυχερή που έχεις τα παιδάκια σου και την όμορφη οικογένειά σου! Ας είναι αυτή η δύναμή σου, για να τα αντιμετωπίσεις όλα! Αν και δεν είμαι μαμά, νομίζω οι μανούλες όλα τα μπορούν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά!
Kαλημέρα Ρεβέκκα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ο πιο αισιοδοξος άνθρωπος κάποια στιγμή θα λυγίσει, θα σπάσει και οταν οι αναποδιες και οι κακές στιγμές είναι απανωτές τότε έρχεται και η φοβία για το μέλλον, για το άγνωστο αύριο και τι θα φέρει μαζί του, σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ!!!
Μην αφήσεις όμως τη φλογίτσα της ελπίδας να σιγοσβήσει και προσπάθησε να χαίρεσαι την κάθε στιγμή και να μην αφήνεις το φόβο για το αύριο να σε ρίξει κι άλλο!! Ξέρω είναι δύσκολο... όμως στο χέρι μας είναι να το διορθωσουμε έστω και σιγά σιγά, παίρνε χαρές απο μικρά καθημερινά πράγματα και φυσικά απο τους μικρούς θησαυρούς σου!!!
ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ κουκλίτσα μου, ΠΙΣΤΕΨΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!
Καλημέρα και πάλι αγαπημένη μου φίλη.
γλυκιά μου Ρεββέκα .. μήν τό βάζεις κάτω ποτε .. !! τά τελευταία 8 χρόνια δέ μού πάει τίποτα καλά .. πρώτα η ασθένεια μου .. τήν πάλεψα .. κέρδισα τήν μιά μάχη .. (ο πόλεμος πάντα υποβόσκει )..μόλις αρχισα νά συνέρχωμαι καί νά στέκομαι στά πόδια μου, μετά ηρθε ο θάνατος τής αγαπημένης μου μαμάς, καί ακριβώς ενα χρόνο μετά, ο θάνατος τού πατέρα μου,εκεί ξαναέχασα πάλι τόν κόσμο κάτω από τά πόδια μου,ένιωσα καί βρέθηκα παντέρημη ,(αδέλφια δέν εχω) καί τό σκηνικό ήρθε καί έδεσε μέ ενα πολύ μεγάλο στραπάτσο οικονομικό , καί τό κερασάκι στήν τούρτα μέ τόν χωρισμό μου από μιά σχέση 6 χρόνων . Παρ ολα αυτά .. δέν λύγισα ... .κάθε μέρα πείσμωνα καί πεισμώνω ακόμα περισσότερο .. καί συνεχίζω νά ελπίζω, οσο πιό άσχημα μού έρχωνται τόσο πιό πολύ πεισμώνω .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαί οπως βλέπεις ..είμαι ακόμα εδώ .. γιά νά σάς ζαλίζω εσάς .. μέσα από τά blog σας χαχαχαχααααααχαχχααα !! .. Ετσι καί εσύ νά πεισμώνεις .. καί νά ελπίζεις στά καλύτερα πού θά έρθουν ..γιατί θά έρθουν ..άμα τό πιστέψεις αληθινά. Καί η απόδειξη γιά αυτό είναι τά δυό σου αγγελουδάκια ,καί ο σύντροφος ζωής πού έχεις .. Νά είσαι πάντα καλά ,νά έχετε τήν Υγεία σας πρώτα από ολα .... καί νά δίνεις απλόχερα τήν αγάπη σου .. γιά νά τήν παίρνεις πίσω διπλά .. καί ολα τά αλλα θά έρθουν αργά η γρήγορα.
Τήν Καλημέρα μου ..
πολλά γλυκά φιλιά .
Θελω να σας ευχαριστησω μια μια Alma Libre,maritsa ,Lilium ,NANTIA ,μπλεγμένο κουβάρι,ΓΩΓΩ, αχτίδα ,Μαiρη ,ΛΑΜΠΡΙΝΗ και Θεοδωρα.Τα λογια σας και η αγκαλια σας ειναι μεγαλη και σας ευχαριστω.Δεν θα αφησω τον εαυτο μου να πεσει αλλα ακομα κ αν γινει εχω την δυναμη να σηκωθω,τα παιδια μου,η οικογενεια μου.Ειμαι πολυ εγωιστρια για να μεινω κατω.Δεν ηθελα να σας στεναχωρεσω απλα κατεθεσα μερικες σκεψεις που με ετρωγαν κ μετα ανακουφιστηκα.Βλεπω οτι ολες σας εχετε το δικο σας λουκι κ την δικη σας ιστορια και χαιρομαι που σας γνωρισα γιατι ειστε αγωνιστριες.Θελω σε εσας να μπορω να λεω τις σκεψεις μου,να τις μοιραζομαι.Και ευχαριστω τον θεο που εχω την οικογενεια μου και φιλους καλους.Συγνωμη αν σας αναστατωσα,δεν το ηθελα,αλλα ειμαι κυκλοθυμικη κ ωρες ωρες οι σκεψεις μου μαυριζουν.Σημερα ξυπνησα πολυ ευδιαθετη κ θελω να σας στειλω ενα μεγαλο φιλι και ενα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μεσα απο την καρδια μου που ειστε εδω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚορίτσι, μην το βάζεις κάτω .Μετά απο 35 χρόνια σε νοσοκομεία για δικά μου πρόσωπα τα έχασα μέσα σε 6 χρόνια ,και ημουν σα να μην υπηρχα στο σπίτι.Εκανα όλες τις δουλειές μηχανικά αλλά τώρα είμαι στην φάση πιο καλά απο ποτέ γιατι ενοιωσα μέσα μου οτι την αγάπη και την φροντίδα δεν τους την στερησα οσο ζουσαν.Νοώθω οτι ειναι δίπλα μου και μου δίνουν δυναμη.ελπίδα και δημιουργία και όνειρα φίλη μου...
Διαγραφήοτιδηποτε νομιζεις πως ειναι καλο για σενα... εμεις θα ειμαστε εδω για σενα... ετσι πρεπει να ειμαστε να νοιωθουμε την θλιψη του αλλου και την χαρα του... τι σοι φιλοι θα ειμαστε αν δεν στεναχωρηθουμε με μια αναρτηση καταθεση ψυχης... αναζητησης για ολα...
ΑπάντησηΔιαγραφήο,τι χρειαστεις εμεις εδω για σεναααααααααααααα...
και εσυ για την οικογενεια σου...
φιλακια και αγκαλιεςςςςςςςςςςςςςςς..
το μηνυμα στο τελος .. φανερωνει αισοδοξια μεσα σου... και ναι εχεις την δυναμη για ολα...
Ρεββεκάκι μου πολύ καθυστερημένη να σου ευχηθώ γι αυτή την νέα χρονιά υγεία αγάπη κι ευτυχία και το χαμόγελο στα χείλη μας πάντα υπάρχει και κάνει τους άλλους να ανησυχούν!!!!! Τον τελευταίο καιρό με προβλημάτιζαν αρκετά απο αυτά που γράφεις όμως ξέρω οτι αφού δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα τουλάχιστον ας είμαι χαρούμενη για την οικογένειά μου και τα παιδιά μου!!! Κι όταν τα βλέπω χαρουμενα χαίρομαι διπλά!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ
καλησπερα κι απο μενα Ρεβέκκα! Όλοι μας εχουμε νιώσει παρόμοια συναισθήματα.Δυστυχώς είναι κομμάτι κι αυτό της ζωής μας. Κι εγω το τελευταίο διάστημα νιώθω κάπως περίεργα μα δεν δίνω σημασία.Ίσως αν πάψουμε να ασχολούμαστε με τα αρνητικά συναισθήματα αυτά να εξαφανιστούν. ένας ψυχολόγος είχε πει : σκέψου ένα φανταστικό σενάριο για σενα και την οικογένεια σου και προσπάθησε να το ακολουθήσεις.Μπορεί να μην πραγματοποιηθεί ποτέ αλλα δεν έχει σημασία.Εσυ θα έχεις δραστηριοποιηθεί και αυτο σε κρατα ζωντανή. Φιλια καλή μου χχχ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ μονο που μπορω να σου πω ειναι οτι ολοι περναμε απο θανατους και αρρωστιες που το μονο θετικο που εχουν ειναι να εκτιμαμε αυτα που πραγματικα αξιζουν!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήDen tha sou pw kai egw tin istoria mou... askima perasa apo mikri... tora, merikes fores akoma fovame na min to xanaperasw auto...
ΑπάντησηΔιαγραφήApla, na sinexizis auto pou kaneis: na min ta perasis monisou, na ta mirastis me tous filous, na exalafrwnis.
Mia megali agalia.
Σαν να μιλαγες για μενα μου φανηκε, μα θα περασουν τα ασχημα, θα τον εχουμε παντα μεσα στην καρδια μας γιατι θα ειναι παντα ο μπαμπακας μας οσο κι αν μεγαλωσαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις την οικογενεια σου, τα παιδια σου γυρνα σε αυτα και αγκαλιασετα και να θυμασαι: ασχημο πραμα ο θανατος αλλά τουλαχιστον παει με την σωστη σειρα.
Σου σκαω ενα φιλι και σου ευχομαι καθε χαρα στο σπιτι σου.
ΣΥΝΕΛΘΕ!!!!
ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΒΛΑΣΤΑΡΙΑ ΣΟΥ!!!!!!!
ΘΑ ΣΕ ΠΑΩ ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΙΛΙΟΥΜ ΝΑ ΣΑΣ ΚΟΥΝΗΣΩ ΛΙΓΟ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.
Ρεβέκκα μου το κείμενό σου μόνο παράλογο δεν μου φαίνεται! Το αντίθετο! Φαντάζεσαι να μέναμε στάσιμοι και να μην εξελισόμασταν; Εντάξει έχουμε τώρα και όλο αυτόν τον αρνητισμό γύρω μας, που θέλοντας και μη κάπως μας επηρεάζει όλους λίγο έως πολύ. Αλλά για εμένα, αυτό που κατάλαβα από τις σκέψεις σου, είναι ότι εξελίσεσαι! Δεν μπορώ να βρω καλύτερη λέξη! Μην το βάζεις κάτω! Είναι μια μεταβατική περίοδος για όλους πιστέυω... Εδώ είμαστε για να κάνουμε μεταξύ μας την ψυχολογία μας! Δωρεάν κι όλας! Τί άλλο θες;! χαχαχαχ Φιλιά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητη ρεβεκκα.....δεν θα πω πολλα...αλλα απο τα σχολια που εχουν προηγηθει καταλαβαινεις οτι ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ!...οτι χρειαστεις....ολοι ειμαστε εδω να σε ακουσουμε να σε καταλαβουμε και να βοηθησουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλια πολλα και μια ζεστη αγκαλια!!
Ρεβέκκα καλώς σε βρήκα!!!!!!Πέρασα να σου ευχηθώ ΚΑΛΗ @ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!Και να ξέρεις ότι οι χαρές και οι λύπες εναλλάσονται στην ζωή και ότι οι χαρές βρίσκονται στα απλά καθημερινά πράγματα , τα οποία πρέπει να μην προσπερνάμε και να τα χαιρόμαστε με πάθος!!!!!!!Οι ατυχίες πρέπει να μας ατσαλώνουν και να μας κάνουν πιό νηφάλιους για να ανακαλύπτουμε τις μικροχαρές της ζωής.Εχει όλα τα καλά που επιθυμεί κάθε άνθρωπος!Φιλάκια!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Ρεβέκκα μου, δεν είσαι η μόνη που έχεις αλλάξει και σκέφτεσαι έτσι... Κι εγώ ετσι αισθάνομαι και πιστεύω λίγο πολύ όλοι μας το ίδιο νιώθουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ άρχισα να τα σκέφτομαι αυτά απ' τη στιγμή που έγινα μάνα, πολύ μικρή θα έλεγα, μόλις 20 χρονών... και μου έκανε κακό αυτό, πολύ κακό... προσπάθησα πολύ, αλλά το ξεπέρασα!
Όχι βέβαια ότι περνάει ποτέ απ' τη στιγμή που θα ωριμάσουμε, αλλά κάθε φορά που με τριγυρίζουν αυτές οι ιδέες, απλά προσπαθώ να αλλάζω σκέψεις και να κάνω κάτι ώστε να ξεχαστώ...
Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή και δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα!!!
Η αλήθεια είναι, ότι βρήκα τη γιατρειά μου που λένε, απ' τη στιγμή που γνώρισα όοοοολους εσάς! Και σας ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτό!!!
Θετική σκέψη λοιπόν, δημιουργία και όλα θα πάνε καλά!!!
Πολλά φιλιά
Ρεβέκκα μου γλυκιά όλοι μας λίγο πολύ έτσι είμαστε μη νομίζεις!!! Να χαμογελάς ακόμα και όταν σε παίρνει από κάτω!!! Ξέρεις πόσες αναποδιές μου έχουν συμβεί μια εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα μέχρι την Πρωτοχρονιά?? Άστο.... δεν θα αφήσω να με ρίξουν!!! Φιλιά πολλά και ας ξορκίσουμε όλα τα κακά με θετική ενέργεια και θετική σκέψη!!! Θα σου στείλω και mail!!! Φιλιά πολλά για καλή χρονιά με υγεία!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καταλαβαινω!Εγινες μανουλα και ανησυχεις περισσοτερο απο παλια.Το εχω συζητησει και στο παρελθον το θεμα με τις φοβιες που αναπτυσσονται μεσα μας απο την στιγμη που γινομαστε μανουλες.Αλλαζουν τα παντα!Χθες το βραδυ ειχα αγκαλια τον κοιμισμενο μου γιο και τον πηγαινα στο κρεβατι του.Τον κρατουσα τοσο σφιχτα και μεσα μου ενοιωσα εναν φοβο ...Φοβηθηκα μην παθει ποτε κατι.Ευχηθηκα απο μεσα μου να μην παθει ποτε τιποτα και παντα να χαμογελαει!Απο την στιγμη που γινομαστε μανουλες χανουμε την ''ελευθερια'' μας ,με την καλη την εννοια το λεω.Εχουμε παντα να ανησυχουμε για καποιον αλλον εκτος απο τον εαυτο μας!Οταν νοιωθω ετσι προσπαθω να σκεφτομαι παντα θετικα και οτι ολα θα πανε καλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη χρονια σου ευχηθηκα?Αν οχι...Να εχεις μια τελεια χρονια μαζι με την οικογενεια σου ,με υγεια και πολλα χμογελα!Και ελπιζω να καταφερουμε να γνωριστουμε και απο κοντα!Πολλα φιλια@
ax ρεβεκκα μου δεν εισαι μονη σου και εμενα ολα τα κακα μαζεμενα μου ειχαν ερθει μα ολα και μεσα στος φοβιες ειμαι και εγω και παντα ημουν ξενοιαστη και αισιοδοξη τωρα πια ειμαι με εναν κομπο στο λαιμο κανε γλυκοα μου υπομονη θα το ξεπερασουμε
ΑπάντησηΔιαγραφή