Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Το δικο μου παραμυθι...

Μεγαλωσα σε μια οικογενεια παραδοσιακη μαλλον.Ο μπαμπας δουλευε ...πολυ και η μαμα μεγαλωνε εμας....αλλα με πολλες δυσκολιες μαζι.ρευμα δεν ειχε το σπιτι μας μεχρι που ημουν 4 ετων.Ειχαμε γεννητρια.Για να την βαλει μπροστα επρεπε να πηγαινει καμια 50 αρια μετρα πιο περα.Η μαμα μου κουβαλαγε νερο απο μακρυα.Παντα το σπιτι μας ηταν γεματο κοσμο γιατι ηταν σε περασμα κ εκει επιναν τον καφε τους ,ελεγαν τον πονο τους.Η μαμα ακολουθουσε τον μπαμπα στο ψαρεμα.Εφιαχνε μαρμελαδες,κουβαλαγε ξυλα αλλα ολα αυτα χωρις να χανει την γυναικεια της υποσταση .Παντα ολοι την θαυμαζαν κ την αγαπουσαν εως σημερα.Παντα την σεβονταν.Αλλαξαμε σπιτι αλλα η ξυλοσομπα ηταν παντα η ζεστασια μας.Πολλες φορες δεν ειχαμε ζεστο νερο κ χρησιμοποιουσαμε λεκανες.Μετακομισαμε ξανα.Πιο ανθρωπινα κ ακουραστα.αλλα παντα συντροφια η σομπα.Στα 14 επιασα την πρωτη μου δουλεια σαν σερβιτορα.Οποτε δεν ειχα σχολειο δουλευα.μου αρεσε να ειμαι ανεξαρτητη.Τελειωσα το σχολειο κ εφυγα για σπουδες στη Αθηνα.Εμεινα σε θειους αγαπημενους.Που λεφτα για νοικια κ εξοδα.Ισα ισα τα απαραιτητα.Καθε στιγμη της φοιτητικης μου ζωης γεματο γελιο.Ας μην ειχαμε λεφτα  πολλα κ εγω κ οι συμφοιτητριες μου.Μπαιναμε στα λεωφορεια κ καναμε βολτες.Τρωγαμε στα GOODIES και περπεταγαμε ωρες ατελειωτες.και παλι γελαγαμε. Τα καλοκαιρια δουλεια κ 2 μαζι πολλες φορες κ πολλα ξενυχτια διασκεδασης.Και παλι πολυ χαρα κ γελιο.Παντρευτηκα τον αντρα της ζωης μου(την προηγουμενη οι 2 μας κουβαλαγαμε τα τραπεζια κ τις καρεκλες του γαμου) και παλι τα γελια αφθονα κ η χαρα μεγαλη.Με δικας μας λεφτα κ πολυ προσωπικη δουλεια(μαζι του κουβαλαγα τα τουβλα,μαζι στα μπετα,μαζι τριβαμε τις πορτες,μαζι τα καγκελα) φιαξαμε το σπιτι μας.ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ.Μηνα του μελιτος δεν πηγαμε αλλα ειχαμε το σπιτι μας μετα απο 2 χρονια προσωπικης εργασιας.Ειχαμε τις δουλειες μας.Αρχισαμε κ ζουσαμε μια ανετη ζωη.ΧΩΡΙΣ σπαταλες ασκοπες,χωρις πιστωτικες αλλα δεν μας ελειπε τιποτα.Γιναμε οικογενεια απο 2 ημασταν πια 4 και εκει που ειχαμε μπει σε μια σειρα λεω τερμα τα εξοδα τα πολλα τωρα πια θα κανουμε κατι κ για εμας.Θα παμε το ταξιδι του μελιτος χαχαχα σκανε οι πρωτες ειδησεις για την επερχομενη κριση.Αρχιζουμε σιγα σιγα μαζευομαστε παλι αν κ ενα χρονο πριν ακομα δεν το ειχαμε παρει σοβαρα δεν ακουγαμε.
Μεγαλωσα  χωρις πολλα αλλα ευτυχισμενη .Χαρουμενη.Γεματη.Και τωρα συνηδειτοποιω  οτι η μαμα μου,οι γονεις μου οτι δυσκολιες κ να περασαμε.οσο δυσκολα κ να ηταν ποτε δεν με αφησαν να νιωσω μειονεκτικα,οτι κατι μου λειπει.Και σκεφτομαι το γιατι.Μαλλον γιατι παντα η μαμα μου ηταν χαμογελαστη.Δεν την εχω ακουσει να γκρινιαζει ΠΟΤΕ.Να παραπονεθει για την αδικη ζωη.Δεν ζησαμε ποτε μεσα στη μιζερια,στην γκρινια,στην θλιψη γιατι παντα η μαμα μου ειχε ενα τροπο μαγικο να τα κανει ολα να φαινονται ομορφα ,αρκετα κ ειχε μια αγκαλια τοοοοσο ζεστη και τρυφερη που αυτο μου εφτανε.
Και καταληγω σε αυτο που με εκανε να γραψω τα παραπανω.Θα ειμαι κ εγω ετσι?μια τετοια μαμα η θα αφησω την κριση να επηρεασει την ζωη των παιδιων μου?Ηταν σαν χαστουκι αυτο για μενα σημερα.Οχι τα παιδια μου δεν θελω να εχουν μια μαμα μιζερη κ γκρινιαρα.Μια μαμα που να σκεφτεται τι εχασε κ ποσο εχει αλλαξει η ζωη της.Αν δεν μπορω να αγορασω καστρο θα τους φιαξω ενα κ ας ειναι χαρτινο αλλα θα ειναι φιαγμενο με πολλη πολλη αγαπη.Αν δεν μπορω να τα γραψω σε δραστηριοτητες δεν πειραζει θα εχουν εμενα να παιζω μαζι τους,να κανουμε βολτες στην θαλασα,να παιζουμε με την αμμο κ να χορευουμε σεν τρελοι αγκαλια ολοι μαζι σε ρυθμους ροκ.Δεν θα εχουν περιττα παιχνιδια κ ρουχα απο ακριβα μαγαζια αλλα θα εχουν τον μπαμπα τους κοντα καθε βραδυ να καθεται στον καναπε κ να τους διαβαζει παραμυθια.Θα εχουν δυο γονεις που δεν θα παψουν οσο μπορουν να χαμογελουν και να κανουν τα αδυνατα για να μεγαλωσουν ευτυχισμενα...Καλη εβδομαδα....

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011



Πολλα βραβεια κ παιχνιδια κανουν βολτες στα μπλογκς αυτες τις μερες ετσι ανοιγοντας κ εγω τον υπολογιστη μου ειχα δωρακι.Ευχαριστω πολυ την Χρυσα, την φιλεναδα μου το γλυκο  Μαριτσακι , τον  Σοφοκλη, την  Ιωαννα  και την Ντεμι για την τιμη που μου εκαναν να μου χαρισουν βραβειο κ να με προσκαλεσουν στο παιχνιδι.Ας πω λοιπον 7 πραγματα για μενα    1.Ειμαι εντελως χαζομαμα ...2.αμα πειναω θελω να φαω αμεσως αλλιως νευριαζω... 3.οι φιλοι μου ειναι η 2η οικογενεια μου....4.Ειμαι αρκετα νευρικη κ την πληρωνει συνηθως ο (ηρωας) αντρας μου...5.μιλαω πολυ στο τηλεφωνο...  6.μου αρεσουν οι βολτες... 7.  και να αφηνω σχολια στα μπλογκς σας κ να διαβαζω αναρτησεις σας.      Τωρα πρεπει να το δωσω σε 15 μπλογκερ αλλα επειδη οι κανονες ειναι για να παραβιαζονται(γνησια Ελληνιδα) δινω την σκυταλη σε οσους μου αφησαν σχολιο στην προηγουμενη αναρτηση κ σε οσους περασουν απο αυτη.Σας φιλω κ χαιρομαι που επιτελους μετα απο 5 ημερες καταφερα να ολοκληρωσω την δημοσιευση μου......ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ....

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Και εκει που ημουν ετοιμη να σταματησω να γραφω για λιγο καιρο στο μπλογκ μου γιατι  ολες μου οι σκεψεις ειναι μαυρες,γιατι δεν θελω να σας πλακωνω με την χαλια διαθεση μου γιατι...γιατι...πολλα μαζεμενα ....ξαφνικα ο Μαριος μου βγαζει την πανα και να μην θελει να του την ξαναβαλω...''Μαμανη τιτα" μου λεει και τρεχει στην τουαλετα.Ναι επισημα πια μπορω να πω οτι θα αποχαιρετησουμε την πανα.Και εγω να γελαω σαν χαζη(το σαν βγαλτε το) κ να παιρνω την μαμα μου,τις γιαγιαδες,τις κολλητες μου για να τους ανακοινωσω το ΓΕΓΟΝΟΣ.Και αυτο ηταν αρκετο να συνειδητοποιησω,οσο αστειο κ αν σας φαινεται,οτι αυτες τις μικρες,ανεκτιμητες,μοναδικες,ευτυχισμενες στιγμες δεν μπορει κανεις να μου τις στερησει,ειναι δικες μου.Πως ολο αυτο θα περασει,το μαυρο συνεφο θα φυγει καποια στιγμη απο πανω μας κ ο ηλιος θα ξαναβγει.Οτι πρεπει να συνεχιζουμε να χαμογελαμε και να καταλαβουμε επιτελους ποσο σημαντικη ειναι η καθε μας μερα,το καθε λεπτο και να μην το χαραμιζουμε με μαυρες σκεψεις κ να μην ειμαστε μιζεροι.Ποσο σημαντικο ειναι που ειμαστε υγιεις κ ολα τα αλλα καπως θα τα βολεψουμε.Και τωρα παω να κοιμηθω κ περιμενω πως κ πως να ερθει το πρωι να με φιλησει ο αντρας μου πριν παει για δουλεια,να συνοδευσω τον Κωνσταντινο μου ως το σχολικο κ να τον δω να μου χαμογελαει μεσα απο το τζαμι κ να τραγουδησω στον Μαριο μετα απο καθε επισκεψη του για τσιτσα.Καλο βραδυ....

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

33 ετων...


Σημερα Δευτερα 3 Οκτωβρη εχω τα γενεθλια μου.Κλεινω τα 33....Δεν γιορταζα γενεθλια σαν παιδι,δεν μου ελειψε,αλλα οταν γνωρισα τον Φιλιππα αρχισα να τα γιορταζω,να βγαινουμε με φιλους για φαγητο,να διασκεδαζουμε,μετα που παντρευτηκαμε καλουσαμε φιλους σπιτι. 
Το πρωι με περιμενε ενα ομορφο μπουκετο τριανταφυλλα απο τον αγαπημενο μου....
Φετος,σημερα που ειναι τα γενεθλια μου ολα ειναι διαφορετικα..Ολα πια ειναι αλλιως...Ολα ειναι πιο πολυ...Ειμαι πιο ευτυχισμενη...ειμαι πιο σκεπτικη...ειμαι πιο ωριμη....ενταξει αυτο παιζεται...ειμαι πιο πληρης...καποιες φορες ειμαι πιο θλιμμενη με αυτα που γινονται...πιο φοβισμενη για το μελλον των παιδιων μου και το δικο μας....Αλλα προσπαθω,καμια φορα με το ζορι,να ειμαι ακομα αισιοδοξη,μονο αυτο δεν ειμαι πολυ πια.Φετος μου εχουν στερησει ενα κομματι απο τις ελπιδες μου,τα ονειρα μου.Οσο και αν προσπαθω να αντισταθω τα καταφεραν...θα το ξανακερδισω αλλα θα μου παρει λιγο χρονο.Οσο για σημερα γιορταζω με τους αγαπημενους μου και σας κερναω ...μια ευχη θελω μονο απο εσας   υγεια κ ενα καλυτερο μελλον....

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails
Free Counters