Μεγαλωσα σε μια οικογενεια παραδοσιακη μαλλον.Ο μπαμπας δουλευε ...πολυ και η μαμα μεγαλωνε εμας....αλλα με πολλες δυσκολιες μαζι.ρευμα δεν ειχε το σπιτι μας μεχρι που ημουν 4 ετων.Ειχαμε γεννητρια.Για να την βαλει μπροστα επρεπε να πηγαινει καμια 50 αρια μετρα πιο περα.Η μαμα μου κουβαλαγε νερο απο μακρυα.Παντα το σπιτι μας ηταν γεματο κοσμο γιατι ηταν σε περασμα κ εκει επιναν τον καφε τους ,ελεγαν τον πονο τους.Η μαμα ακολουθουσε τον μπαμπα στο ψαρεμα.Εφιαχνε μαρμελαδες,κουβαλαγε ξυλα αλλα ολα αυτα χωρις να χανει την γυναικεια της υποσταση .Παντα ολοι την θαυμαζαν κ την αγαπουσαν εως σημερα.Παντα την σεβονταν.Αλλαξαμε σπιτι αλλα η ξυλοσομπα ηταν παντα η ζεστασια μας.Πολλες φορες δεν ειχαμε ζεστο νερο κ χρησιμοποιουσαμε λεκανες.Μετακομισαμε ξανα.Πιο ανθρωπινα κ ακουραστα.αλλα παντα συντροφια η σομπα.Στα 14 επιασα την πρωτη μου δουλεια σαν σερβιτορα.Οποτε δεν ειχα σχολειο δουλευα.μου αρεσε να ειμαι ανεξαρτητη.Τελειωσα το σχολειο κ εφυγα για σπουδες στη Αθηνα.Εμεινα σε θειους αγαπημενους.Που λεφτα για νοικια κ εξοδα.Ισα ισα τα απαραιτητα.Καθε στιγμη της φοιτητικης μου ζωης γεματο γελιο.Ας μην ειχαμε λεφτα πολλα κ εγω κ οι συμφοιτητριες μου.Μπαιναμε στα λεωφορεια κ καναμε βολτες.Τρωγαμε στα GOODIES και περπεταγαμε ωρες ατελειωτες.και παλι γελαγαμε. Τα καλοκαιρια δουλεια κ 2 μαζι πολλες φορες κ πολλα ξενυχτια διασκεδασης.Και παλι πολυ χαρα κ γελιο.Παντρευτηκα τον αντρα της ζωης μου(την προηγουμενη οι 2 μας κουβαλαγαμε τα τραπεζια κ τις καρεκλες του γαμου) και παλι τα γελια αφθονα κ η χαρα μεγαλη.Με δικας μας λεφτα κ πολυ προσωπικη δουλεια(μαζι του κουβαλαγα τα τουβλα,μαζι στα μπετα,μαζι τριβαμε τις πορτες,μαζι τα καγκελα) φιαξαμε το σπιτι μας.ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ.Μηνα του μελιτος δεν πηγαμε αλλα ειχαμε το σπιτι μας μετα απο 2 χρονια προσωπικης εργασιας.Ειχαμε τις δουλειες μας.Αρχισαμε κ ζουσαμε μια ανετη ζωη.ΧΩΡΙΣ σπαταλες ασκοπες,χωρις πιστωτικες αλλα δεν μας ελειπε τιποτα.Γιναμε οικογενεια απο 2 ημασταν πια 4 και εκει που ειχαμε μπει σε μια σειρα λεω τερμα τα εξοδα τα πολλα τωρα πια θα κανουμε κατι κ για εμας.Θα παμε το ταξιδι του μελιτος χαχαχα σκανε οι πρωτες ειδησεις για την επερχομενη κριση.Αρχιζουμε σιγα σιγα μαζευομαστε παλι αν κ ενα χρονο πριν ακομα δεν το ειχαμε παρει σοβαρα δεν ακουγαμε.
Μεγαλωσα χωρις πολλα αλλα ευτυχισμενη .Χαρουμενη.Γεματη.Και τωρα συνηδειτοποιω οτι η μαμα μου,οι γονεις μου οτι δυσκολιες κ να περασαμε.οσο δυσκολα κ να ηταν ποτε δεν με αφησαν να νιωσω μειονεκτικα,οτι κατι μου λειπει.Και σκεφτομαι το γιατι.Μαλλον γιατι παντα η μαμα μου ηταν χαμογελαστη.Δεν την εχω ακουσει να γκρινιαζει ΠΟΤΕ.Να παραπονεθει για την αδικη ζωη.Δεν ζησαμε ποτε μεσα στη μιζερια,στην γκρινια,στην θλιψη γιατι παντα η μαμα μου ειχε ενα τροπο μαγικο να τα κανει ολα να φαινονται ομορφα ,αρκετα κ ειχε μια αγκαλια τοοοοσο ζεστη και τρυφερη που αυτο μου εφτανε.
Και καταληγω σε αυτο που με εκανε να γραψω τα παραπανω.Θα ειμαι κ εγω ετσι?μια τετοια μαμα η θα αφησω την κριση να επηρεασει την ζωη των παιδιων μου?Ηταν σαν χαστουκι αυτο για μενα σημερα.Οχι τα παιδια μου δεν θελω να εχουν μια μαμα μιζερη κ γκρινιαρα.Μια μαμα που να σκεφτεται τι εχασε κ ποσο εχει αλλαξει η ζωη της.Αν δεν μπορω να αγορασω καστρο θα τους φιαξω ενα κ ας ειναι χαρτινο αλλα θα ειναι φιαγμενο με πολλη πολλη αγαπη.Αν δεν μπορω να τα γραψω σε δραστηριοτητες δεν πειραζει θα εχουν εμενα να παιζω μαζι τους,να κανουμε βολτες στην θαλασα,να παιζουμε με την αμμο κ να χορευουμε σεν τρελοι αγκαλια ολοι μαζι σε ρυθμους ροκ.Δεν θα εχουν περιττα παιχνιδια κ ρουχα απο ακριβα μαγαζια αλλα θα εχουν τον μπαμπα τους κοντα καθε βραδυ να καθεται στον καναπε κ να τους διαβαζει παραμυθια.Θα εχουν δυο γονεις που δεν θα παψουν οσο μπορουν να χαμογελουν και να κανουν τα αδυνατα για να μεγαλωσουν ευτυχισμενα...Καλη εβδομαδα....
Μεγαλωσα χωρις πολλα αλλα ευτυχισμενη .Χαρουμενη.Γεματη.Και τωρα συνηδειτοποιω οτι η μαμα μου,οι γονεις μου οτι δυσκολιες κ να περασαμε.οσο δυσκολα κ να ηταν ποτε δεν με αφησαν να νιωσω μειονεκτικα,οτι κατι μου λειπει.Και σκεφτομαι το γιατι.Μαλλον γιατι παντα η μαμα μου ηταν χαμογελαστη.Δεν την εχω ακουσει να γκρινιαζει ΠΟΤΕ.Να παραπονεθει για την αδικη ζωη.Δεν ζησαμε ποτε μεσα στη μιζερια,στην γκρινια,στην θλιψη γιατι παντα η μαμα μου ειχε ενα τροπο μαγικο να τα κανει ολα να φαινονται ομορφα ,αρκετα κ ειχε μια αγκαλια τοοοοσο ζεστη και τρυφερη που αυτο μου εφτανε.
Και καταληγω σε αυτο που με εκανε να γραψω τα παραπανω.Θα ειμαι κ εγω ετσι?μια τετοια μαμα η θα αφησω την κριση να επηρεασει την ζωη των παιδιων μου?Ηταν σαν χαστουκι αυτο για μενα σημερα.Οχι τα παιδια μου δεν θελω να εχουν μια μαμα μιζερη κ γκρινιαρα.Μια μαμα που να σκεφτεται τι εχασε κ ποσο εχει αλλαξει η ζωη της.Αν δεν μπορω να αγορασω καστρο θα τους φιαξω ενα κ ας ειναι χαρτινο αλλα θα ειναι φιαγμενο με πολλη πολλη αγαπη.Αν δεν μπορω να τα γραψω σε δραστηριοτητες δεν πειραζει θα εχουν εμενα να παιζω μαζι τους,να κανουμε βολτες στην θαλασα,να παιζουμε με την αμμο κ να χορευουμε σεν τρελοι αγκαλια ολοι μαζι σε ρυθμους ροκ.Δεν θα εχουν περιττα παιχνιδια κ ρουχα απο ακριβα μαγαζια αλλα θα εχουν τον μπαμπα τους κοντα καθε βραδυ να καθεται στον καναπε κ να τους διαβαζει παραμυθια.Θα εχουν δυο γονεις που δεν θα παψουν οσο μπορουν να χαμογελουν και να κανουν τα αδυνατα για να μεγαλωσουν ευτυχισμενα...Καλη εβδομαδα....